به گزارش خبرنگار سینماپرس، هر روز بعد از اکران مستندهای راه یافته به هفتمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت، نشست نقد و بررسی برخی از فیلم ها با عوامل آن برگزار می شود.

بر پایه این گزارش بامداد شب گذشته؛ 21 آذر ماه، در سالن شماره 3 سینما فلسطین، نشست نقد و بررسی سه فیلم مستند «لطفا با لبخند وارد شوید»، «سووز» و «شناسنامه» برگزار شد.

در ابتدای نشست منتقدین به نقد درباره فیلم مستند «لطفا با لبخند وارد شوید» به کارگردانی رضا عباسی پرداختند که این کارگردان تقریبا هیچکدام از نقدهای وارد شده بر فیلم را نپذیرفت!

«لطفا با لبخند وارد شوید» داستان یک روز کاری ابراهیم 45 ساله است که شرط سوار شدن در تاکسی او لبخند زدن است.

رضا عباسی؛ کارگردان فیلم مستند «لطفا با لبخند وارد شوید»: تمام شادی‌های ابراهیم برای پنهان کردن غم زندگی اش بود

عباسی با بیان این امر که خود مسافر این تاکسی بوده است، گفت: يك روز به‌طور اتفاقي سوار اين تاكسي شدم. تا حدی فضاي آن برايم جالب و جذاب بود كه دوست داشتم بار ديگر مسافر این تاکسی باشم.

وی ادامه داد: ابراهيم ده‌باشي با 45 سال سن در تهران مسافرکشی می کند اما چیزی که برایم جالب بود روحیه شاد او بعد از این همه سال کار و سر و کله زدن با مسافران بود. راننده تاكسي بودن برای ابراهیم تنها يك شغل نيست و جذابيت هاي ديگري دارد. آقاي ده‌باشي هماني هست كه شما در فيلم مي‌بينيد، با همه مسافرها همين برخورد را دارد. همين برخورد او باعث شد تا تصميم بگيرم درباره او فيلم بسازم.

عباسی افزود: در زمان ساخت این مستند در بعضی از قسمت ها ابراهیم را راهنمایی می کردم، اما به مستند بودن اثر وفادار بودم و چيزي كه ديديد شخصيت واقعي اين راننده تاكسي است. در پايان فيلم ما متوجه مي‌شويم تمام اين شادي‌هاي ابراهیم ده‌باشي براي پنهان كردن غم بزرگي است كه در زندگيش دارد.

بعد از اتمام صحبت های رضا عباسی، کارگردان این فیلم مستند؛ شاپور عظیمی که به عنوان منتقد در جلسه حضور داشت شروع به صحبت کرد.

عظیمی: مستند «لطفا با لبخند وارد شوید» را تا پایان آن ندیدم

عظيمي با اشاره به این امر که نمی دانسته این فیلم هفتمین کار رضا عباسی است، گفت: من نمي‌دانستم اين هفتمين كار عباسي است،‌ اما اين ندانستن برایم خوب بود زیرا باعث شد با ذهن خالی از این کارگردان به تماشای فیلم او بروم.

وی که این فیلم مستند را تا پایان آن دنبال نکرده بود دلیل این رفتار خود را اینگونه توضیح داد: اولين چيزي كه باعث شد من نتوانم اين فيلم مستند را در سالن سينما دنبال كنم، بازي اغراق‌آميز راننده تاكسي بود. تصور من اين است كه اين شخص خيلي آزاد گذاشته شده، به طوري كه هر چيزي مي‌خواهد مي‌گويد. به نظرم يك مستندساز آن زمان هوشمند عمل مي‌كند كه من تماشاچي متوجه دستكاري‌هاي او در فيلم نشوم.

مستند «سووز» دومين اثري بود كه در جلسه هاي ديروز مورد بررسي قرار گرفت و توانست بيشترين تشويق و تحسين حاضران را به دست بياورد.

موضوع مستند: فعالیت و حضور طولانی کاوشگران و باستان‌شناسان فرانسوی در خرابه‌های باستانی شوش (از زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار تا انقلاب  57) بود که مورد بررسی قرار گرفت.

کارگردان مستند «سووز»: جلسات نقد وبررسی را دوست دارم

فرشاد اكتسابي با اشاره به این امر که مستند «سووز» از نظر اجرايي كار سختي بود، گفت: ساخت این فیلم از نظر اجرايي كار سختي بود زیرا مستند داستاني بود و قسمت‌هايي از آن را در ايران و قسمت‌هايي را در فرانسه فيلمبرداري كرديم.

وی درباره داستان مستند خود، ادامه داد: كاوش در شوش طي قراردادي كه در زمان ناصرالدين‌شاه بسته شده بود، تا قبل از انقلاب در انحصار فرانسوي‌ها بود. آن زمان علم باستان‌شناسي نبود و اين افراد بيشتر معمار يا معدن‌ياب بودند، بخش مالي قضيه برايشان بيشتر اهميت داشت و مي‌خواستند گنج ارزشمند را پيدا كنند و با خود به كشورشان ببرند. من قضاوتي روي فيلمم ندارم. آن‌چه كه شما بيننده يا منتقد مي‌گوييد، حتما درست است و من نبايد روي فيلمي‌كه ساخته‌ام حرف بزنم. اگر شما از فيلم من خوشتان آمده،‌يعني كارم درست بوده و اگر خوشتان نيامده حتما كار من مشكل داشته است. من جلسات نقد و بررسي را دوست دارم، چون مي‌خواهم چيزهاي جديدي از آن بياموزم.

عظیمی: امشب براي اولين بار خلع‌سلاح شدم

شاپور عظيمي با طرح یک سوال از مستند فرشاد اکتسابی، گفت:  بزرگترين سوال من اين است كه اگر ما تمام صحنه‌هاي بازسازي شده را از اين فيلم حذف كنيم، چه اتفاقي مي‌افتد؟ فيلم خيلي طولاني و خسته‌كننده شده، چون فراز و فرودي ندارد. اتفاقي در اين فيلم نمي‌افتد كه ما را به چالش بكشد.

وی ادامه داد: من در جلسات زيادي شركت كرده‌ام، اما تاكنون فيلمسازي شبيه به اكتسابي نديده ام. در واقع او جلسه ما را هم زير سوال برد، چون بهترين داوران مخاطبان هستند و آنها مي‌گويند كه فيلم خوب هست يا بد. من امشب براي اولين بار خلع‌سلاح شدم.

در ادامه این نشست مستند «شناسنامه»، آخرين فيلمي ‌بود كه در جلسه دومين روز جشنواره مورد بررسي قرار گرفت و كارگردان فیلم از همان ابتدا با منتقد وارد بحث شد. فیلم مستند «شناسنامه» به کارگردانی محمدرضا ‌هاشميان، تاریخچه سجل احوال و صدور شناسنامه در ایران است.

کارگردان فیلم مستند «شناسنامه»: به موضوعات پژوهشي علاقه دارم

محمدرضا‌ هاشميان که فیلم مستند شناسنامه دومین فیلم مستند او است در ابتدای سخنان خود گفت: به موضوعات پژوهشي علاقه دارم. قبلا مستند «سبز سفيد سرخ» را با موضوع پرچم ايران كار كردم و به نظرم «شناسنامه» هم يكي از آن سوژه‌هايي بود كه امكان گسترش داشت.

وی ادامه داد: بخش‌هاي بازسازي شده فيلم را دور از روايت و استنادات نمي‌دانم. در صحبت‌هاي كاركنان قديمي ‌ثبت احوال موضوعاتي مطرح مي‌شد كه ما براي نشان دادن آن‌ها هيچ سند، تصوير و حتي كاغذي نداشتیم كه اين اتفاقات را منعكس كرده باشند. همچنين احساس كردم مخاطب داستان‌هايي درباره شكل گرفتن نام‌هاي خانوادگي در ذهنش دارد؛ به اين دليل بازسازي اتفاقات را مناسب فيلم شناسنامه ديدم. اين موضوع را نمي‌دانستم كه فيلم در قاب مانيتور با آنچه روي پرده مي‌بينيد، از نظر ريتم تفاوت دارد. اتفاقات روي پرده كندتر پيش مي‌روند.

عظیمی: هشتادوپنج دقيقه براي يك مستند زياد است

شاپور عظيمي در نقد این فیلم مستند گفت: زماني كه در فهرست برنامه‌ها مدت زمان این مستند را دیدم وحشت کردم؛ هشتادوپنج دقيقه به نظرم براي يك مستند زياد بود، اما خوشبختانه ديدن اين اثر خسته‌ام نكرد. هر چند هنوز زمان طولاني فيلم را از نقاط ‌ضعف آن مي‌دانم، اما مهم‌ترين ضعف فيلم، بخش‌هاي بازسازي شده بود كه آن را از حالت جدي بيرون مي‌آورد و آن را غير قابل استناد مي‌كرد. به نظرم فيلم احتياج به يك ويرايش تدويني دارد، حتي جا دارد تا 75 يا 70 دقيقه هم برسد.